Aberdeen, The Granite City

Met een klein hartje begon ik aan het solo-deel van mijn reis. Stop 1: Aberdeen! Niet veel te zien en niet veel te doen was me op voorhand gezegd, maar de perfecte tussenstop als poort naar de Shetland Islands.

De reis verliep spoedig, net als het vinden van de jeugdherberg. Met dank aan de super vriendelijke Schotse buschauffeurs!! En dus moest ik nog een halve dag zien te vullen. Gemakkelijk is het niet, plots elke beslissing alleen moeten nemen. Wat ga ik doen? Wat wil ik doen/zien?? Na een hoop getwijfel en rondgeslenter belandde ik uiteindelijk in het plaatselijke park, mede dankzij het goede weer, met een goed boek. Ook 's avonds sloeg de twijfel weer toe. Gegeten, afgewassen, alles klaar voor morgen en nog maar 20u. Wat nu?? Gelukkig kwam net op dat moment Steffi de kamer binnen. Mijn roommate voor twee nachten was een heel vriendelijk Duits meisje, studente in Leeds en ook net in de steek gelaten door haar reispartner ;D Een heel gezellige en nodige babbel was dus het logisch gevolg!

Dag twee bracht me bij Dunnotar Castle en Stonehaven. Deze stops hebben we samen niet samen kunnen maken wegens geen plaats in de jeugdherberg. Jammer want de moeite zeker waard! Na een uiteraard uitgebreide verkenning van Dunnotar Castle ging ik op weg naar Stonehaven. Met een tussenstop aan het War Memorial. Gelegen bovenop een heuvel met prachtige uitzichten als gevolg! Stonehaven zelf is een prachtig kustdorpje met een charmante haven. Op het bestaan van deze haven ben ik trouwens gewezen door een local. Om een of andere reden (de rugzak, het fototoestel, het verwaaide uiterlijk??) vond hij dat ik er uit zag als een toerist. Behulpzaam als de Schotten zijn, kreeg ik uiteraard direct een samenvatting van wat ik in Stonehaven zeker moest bezichtigen. Na deze nu verplichte attracties zette ik koers naar het strand. Tja strand,... De definitie van een 'prachtig strand' hebben de Schotten toch nog niet helemaal vast denk ik. Ergens tussen de vele stenen vond ik toch een leuk plaatsje om te zitten en de laatste minuten in de zonneschijn door te brengen! 's Avonds was het alle hens aan dek en mijn handbabage gereed maken voor de grote oversteek van de volgende dag!

Deze oversteek begon echter pas om 17u 's avonds. Een hele dag lag in het verschiet en met een redelijk zwaar gemoed voelde ik me weer wat verloren in deze granieten stad. Toen klonk er plots de typische doedelzak muziek. Een fanfare!! Met een heuse optocht volgend! In deze optocht liepen de verschillende hulporganisaties mee die werkzaam zijn in de regio. Enorm veel zo bleek, want de optocht duurde meer dan een uur! Na nog wat rondslenteren in de stad en een hapje eten, was het tijd om koers te zetten richting de ferry.

Met wederom een klein hartje, aangezien ik geen wilde fan ben van boten... De security meneer had dit al snel in de gaten en begon een geruststellend babbeltje onder meer over hoe vlak de zee wel ging zijn. Gene paniek dus! Mijn slaapplaats-voor-een-nacht was een kleine, heel kleine kajuit met vier bedden. Alle, slaapplanken is een geschikter woord :D Als deze alle vier uitgeklapt stonden was er nog exact 30 cm manoevreer ruimte... Slapen zou een uitdaging blijken! Vooral door de enorme hitte en het gebrek aan verluchting in zo'n kajuit in het hart van een schip. Maar al bij al bleek de security meneer het bij het rechte eind te hebben! Na een heel rustige, veilige oversteek kwamen we om half acht 's ochtends aan in Lerwick, hoofdstad van de Shetland Islands en angstaanjagend doods op een zondagochtend... Maar hierover later meer!!

De dagen in Aberdeen waren zeker niet gemakkelijk en zijn voor mij voorbij gegaan in een waas van onzekerheid. Pas met de nieuwigheid en de uitdaging van de oversteek naar de Shetlands begon ik voorzichtig terug wat te genieten van het rondreizen door dit prachtige land!