The heart of the Highlands .. Fort William

Met enige weemoed vertrokken we vanuit Skye naar -wat men noemt- het hart van de highlands, Fort William. Na een busreis die net iets langer duurde dan we hadden gedacht (klein misrekeningske van zo'n 2uur) arriveerden we in het centrum, stralende zon en 19 graden! De jeugdherberg was snel gevonden en de plaatselijke MacDonalds was ook niet langer veilig :D De verdere middag gingen we op ontdekkingstocht in het kleine, gezellige centrum, zonnebril op de neus & als afsluiter cider in de hand.
De volgende morgen vol goeie moed op naar het Glen Nevis Visitor Centre. Van hieruit een fikse wandeling - zeg maar 'klim'- naar het uitkijkpunt in de bergen, Dun Deardail. Dit zou ooit een oud fort moeten geweest zijn maar zoals de man in het visitor centre al zei, daarvoor heb je vooral je verbeelding nodig ;D Voor het uitzicht daarentegen was fantasie niet aan de orde! Ongeloofelijke verzichten en een spectaculair zicht op de befaamde Ben Nevis (al was er wel enige twijfel over welke van de 4 het nu eigenlijk was :) ) Voorverpakte & redelijk geplette boterhammekes smaken nooit zo goed als boven op de berg!
Dag 2 bracht ons opnieuw naar het visitor centre, deze keer voor de riverside walk langs de river Nevis naar de Lower Falls. Ongeloofelijk mooie wandeling waarvoor toch enige survivaltechnieken nodig bleken te zijn! Modderpoelen en hekjes die de kleine paadjes versperden en waar de enige mogelijkheid erop en erover bleek te zijn. Daar leerden we ook de belangrijke levensles dat kleine paadjes opeens kunnen stoppen en dat je je 2 stappen verder opeens in het plaatselijke moeras kan bevinden! Met absolute doodsangst ploeterden we ons een weg naar nabijgelegen stallen en daar.. opeens.. was het verloren gewaande paadje weer! Zo kwamen we na een wandeling van zo'n 2 uren aan de Lower Falls, mooi maar niet bepaald spectaculair. De weg terug door het bos verliep zonder incidenten en een rustige avond in de jeugdherberg volgde.
De volgende ochtend weer vroeg uit de veren voor onze dagtrip naar Glencoe, waarvan gezegd wordt dat het een van de mooiste plaatsen in schotland zou zijn. En dit bleek zeker niet gelogen! Na een fikse wandeling naar het Glencoe Visitor Centre bleek dat de wandeling die we wilden doen begon -uiteraard- in het dorpscentrum waar wij net vandaan kwamen! ;D Vrolijk & monter zetten we dus opnieuw koers naar ons startpunt. Hier ging het even mis, gelukkig ontdekte Ellen onze kleine vergissing wanneer we het volgende nabijelegen dorp binnenwandelden ;D Nogmaals op onze stappen teruggekeerd vonden we dan toch het juiste punt. Van hieruit korte wandzling gemaakt rond een plaatselijk meer en door de bossen met de indrukwekkende bergen rondom ons. Terug in het dorp gekomen hadden we nog wat tijd en dachten we dat een bezoekje aan het plaatselijk 'folkmuseum' geen slecht plan was. Tot we het bordje op de deur ontdekten ' closed for lunch' .. een korte blik op de klok leerde ons dat ' lunch' om half drie toch wel zeer extreem was :D
Geen folkbezoek dus, dan maar warme choco in het nabijgelegen cafe en de bus terug richting FortWilliam. S'avonds beslisten we dat het nu eindelijk tijd was voor onze ultieme uitdaging. We zouden haggis gaan eten! Helemaal zeker van onze zaak -verschillende mensen hadden immers zgezegd dat het best lekker was- namen we plaats aan een hoektafeltje in de 'Ben Nevis Bar'. Gelukkig kwam Ellen op het idee om de haggis als gezamelijk voorgerecht te bestellen want, na de eerste hap bleek onze vrees gegrond! Wat men ook zegt, haggis is niet te eten ! VERSCHRIKKELIJK! Ook de rest van onze maaltijd was niet bijzonder lekker maar wel eetbaar, waarvoor we op dat punt al dankbaar waren ;D
De volgende dag scheiden onze wegen opnieuw. Ellen wilde de grote uitdaging aangaan en Ben Nevis beklimmen. Een uitdaging die Anneke liever aan zich voorbij liet gaan. zij koos voor een dagje aan boord van de 'Jacobite', beter bekend als de stoomtrein uit de Harry Potter films. Deze maakt de reis tussen Fort William & het kustdorpje Mallaig onvergetelijk!
Bij aankomt in Mallaig botste Anneke op 2 meisjes die we eerder hadden ontmoet in onze hostel, Jessica & Steffi, allebei erasmusstudenten uit Birmingham. samen met hen geluncht onder - alweer- een stralende zon en nadien een korte wandeling langs de kust van Mallaig tot de trein opnieuw vertrok. Ondertussen bericht gekregen van Ellen, verzonden vanop de bovenste top van Ben Nevis,ze had het gehaald!!! 1344 meter hoog stond Miss Beullens doodleuk te sms'en! Met knikkende knieen & de ongeloofelijke hulp van 3 enthousiaste, +50 hollanders! :D De foto's spreken voor zich, dit bleek een 'once in a lifetime' experience te zijn. Eens terug beneden werden de behulpzame noorderburen uiteraard bedankt met een fris pintje & een gedeeld taxiritje terug naar de hostel.
Een afscheidsdrankje in de hostel met onze nieuwe 'vriendinnen' en een vroeg nachtje want de volgende ochtend was het op naar Oban..